ನೌಕರರ ಭವಿಷ್ಯ ನಿಧಿ (EPFO) ಕೇವಲ ಒಂದು ಉಳಿತಾಯ ಯೋಜನೆ (Employee Provident Fund) ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅದು ಸಂಬಳ ಪಡೆಯುವ ವರ್ಗದ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಭದ್ರಗೊಳಿಸುವ ಅತ್ಯಂತ ಮುಖ್ಯ ಅಂಶವಾಗಿದೆ. ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು, ನಿಮ್ಮ ಸಂಬಳದ ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನು ಕಡಿತಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು (Employer Contribution) ಮೂಲಕ ನಿಮ್ಮ ಉದ್ಯೋಗದಾತರಿಂದಲೂ ಸಮಾನ ಮೊತ್ತವನ್ನು ಸೇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಮೊತ್ತದ ಒಂದು ಭಾಗವು (Employee Pension Scheme – EPS) ಗೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ, ಇದು ನಿವೃತ್ತಿಯ ನಂತರ ನೌಕರರಿಗೆ ಸ್ಥಿರವಾದ ಪಿಂಚಣಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
EPFO ನಿಯಮಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ನೌಕರರು ಕನಿಷ್ಠ (10 years service) ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ ಮಾತ್ರ ಮಾಸಿಕ ಪಿಂಚಣಿಗೆ ಅರ್ಹರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಸೇವೆಯ ಅವಧಿ 10 ವರ್ಷಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಇದ್ದರೆ ಪಿಂಚಣಿಗೆ ಅರ್ಹತೆ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ 10 ವರ್ಷಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸೇವೆ ಮಾಡಿದರೆ, ನಿವೃತ್ತಿಯ ನಂತರ 58 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಾದಾಗ (Monthly Pension) ಪಡೆಯಬಹುದು. ಕೆಲಸವನ್ನು 40 ವರ್ಷದಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟರೂ, ಪಿಂಚಣಿ 58 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನ ನಂತರ ಮಾತ್ರ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
EPF ನಿಧಿಗೆ ನೌಕರರು ತಮ್ಮ ಸಂಬಳದ 12% ಕೊಡುಗೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆ, ಅದೇ ಪ್ರಮಾಣದ ಮೊತ್ತವನ್ನು ಉದ್ಯೋಗದಾತರು ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಇದರಲ್ಲಿನ 8.33% (Pension Contribution) ಆಗಿ ಇಪಿಎಸ್‌ಗೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಉಳಿದ 3.67% ನೇರವಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಇಪಿಎಫ್ ಖಾತೆಗೆ ಜಮಾ ಆಗುತ್ತದೆ. (EPF Withdrawal) ನಿಯಮಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಈ ಹಣವನ್ನು ಮನೆ ಖರೀದಿ, ಮಕ್ಕಳ ಶಿಕ್ಷಣ ಅಥವಾ ವೈದ್ಯಕೀಯ ತುರ್ತು ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಬಹುದು.
ಪಿಂಚಣಿಯ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಹೇಗೆ?
EPFO ಒಂದು ನಿಶ್ಚಿತ ಸೂತ್ರವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತದೆ —
Pension = (Pensionable Salary × Pensionable Service) / 70
ಪಿಂಚಣಿ ಸೇವೆ ಅಂದರೆ ನೀವು ಎಷ್ಟು ವರ್ಷ ಪಿಂಚಣಿ ನಿಧಿಗೆ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಿದ್ದೀರಿ ಎಂಬುದು. ಪಿಂಚಣಿ ವೇತನ ಅಂದರೆ ನಿಮ್ಮ ಕೊನೆಯ 60 ತಿಂಗಳ ಸರಾಸರಿ ಸಂಬಳ, ಇದರ ಗಡಿ ರೂ.15,000 ಆಗಿದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ನಿಮ್ಮ ಸೇವೆ 10 ವರ್ಷಗಳು ಮತ್ತು ಸರಾಸರಿ ವೇತನ ರೂ.15,000 ಆಗಿದ್ದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಪಿಂಚಣಿ = (15,000 × 10)/70 = ರೂ.2,143 ಆಗುತ್ತದೆ. 25 ವರ್ಷಗಳ ಸೇವೆಯಿದ್ದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಪಿಂಚಣಿ ರೂ.5,357 ಆಗುತ್ತದೆ.
ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, (EPFO Rules) ಪ್ರಕಾರ ಪಿಂಚಣಿ ಯೋಜನೆ ನಿಮ್ಮ ದೀರ್ಘಾವಧಿ ಭದ್ರತೆಯ ಮೂಲಸ್ತಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲಸ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಿದರೂ ಅಥವಾ ವೃತ್ತಿ ಬದಲಿಸಿದರೂ, ನೀವು 10 ವರ್ಷಗಳ ಗಡಿಯೊಳಗೆ ಪಿಂಚಣಿ ಹಕ್ಕು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳದಂತೆ ಖಾತ್ರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅಗತ್ಯ.
